Tuesday 1 October 2013

End Of Season -The way back Home

     Αυτό ήταν! Άλλη μια αγωνιστική χρονιά έχει φτάσει στο τέλος της .....αύριο Τετάρτη 2 Οκτωβρίου θα κλείσω για τελευταία φορά την πόρτα του διαμερίσματος που με φιλοξένησε τα τελευταία δύο χρόνια . Αυτό θα είναι το τελευταίο Blog της χρονιάς για αυτό συγχωρέστε με λίγο για το μέγεθος του .       


   Οι τελευταίοι δύο μήνες όπως και οι προηγούμενοι είχαν υψηλό φόρτο αγώνων , ευτυχώς η απόδοση μου ήταν καλή σχεδόν σε όλο το δεύτερο μισό της χρονιάς . Υπήρχαν βέβαια και αγώνες που δεν ένιωθα δυνατός και υπέφερα πολύ , αλλά μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτά.....ποδηλασία κάνουμε , δεν είναι εύκολη !

    Το σημαντικό είναι ότι την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου κέρδισα δύο αγώνες . Πρώτα το Grand Prix de Gien στις 25 του μήνα , που πραγματικά ήταν αυτό που χρειαζόμουν καθώς τόνωσε την αυτοπεποίθηση μου και μου ξαναθύμισε το όμορφο συναίσθημα της νίκης . Τρώγοντας έρχεται η όρεξη λένε και έτσι κέρδισα και τον επόμενο αγώνα που βρέθηκα στην εκκίνηση έξι ημέρες μετά , το Boucles Dunoises τον πρώτο από τους οχτώ αγώνες που περιλαμβάνει το Challenge Boischaut . Το επίπεδο του αγώνα ήταν αρκετά υψηλό και για να περάσω πρώτος την γραμμή του τερματισμού έπρεπε να αφήσω ο,τι είχα στην τελευταία επίθεση που έκανα με το που περάσαμε το ''Flame Rouge''(σήμα για το τελευταίο χιλιόμετρο) . Είχε προηγηθεί πολύ ''πλάκωμα'' νωρίτερα αφού από το γκρουπ των 15 που είχαμε αποσπαστεί στα πρώτα χιλιόμετρα , είχαμε μείνει μόλις τέσσερις στο τέλος . Αυτή η νίκη μου έδωσε την άσπρη φανέλα του πρωτοπόρου της γενικής βαθμολογίας για να την φορέσω στον επόμενο αγώνα του Challenge . Μαζί με την φανέλα στο βάθρο μου έδωσαν και ένα καλάθι με παραδοσιακά μπισκότα και κρασί της περιοχής που εννοείται ότι έγιναν καπνός στο Πι και Φι (όχι το κρασί εεε :-) ).





   
          Μετά από αυτήν την πολύ καλή εβδομάδα σειρά είχε ένας τριήμερος γύρος με ονομασία 3 Jours de Cherbourg κατηγορίας Elite , πίστευα ότι αν κρατήσω την ίδια κατάσταση φόρμας , θα μπορούσα να κάνω κάτι καλό , βέβαια το επίπεδο του αγώνα ήταν υψηλότερο από αυτούς που είχα κερδίσει . Αυτό ήταν το κίνητρο μου όμως , ήθελα να κερδίσω αγώνα Elite. 
Η πρώτη ημέρα ήταν απόστασης 170km , με πολύ πλάγιο άνεμο στα πρώτα εκατό και με τα τελευταία πενήντα να είναι κυματοειδή με μερικά δύσκολα ανηφοράκια. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να ελέγξω την όρεξη μου και να κάνω υπομονή...... στα πρώτα 100km με τον πλάγιο , ήμουνα συνέχεια μπροστά στο γκρουπ και πρέπει να έκανα τουλάχιστον δέκα επιθέσεις .Όλα αυτά τα πλήρωσα βέβαια στα τελευταία 50km  αφού σε ένα δύσκολο λόφο που έφτανε 17% κλίση , έχασα επαφή από το κυρίως γκρουπ  και τερμάτισα με το Groupetto δέκα λεπτά πίσω από τον πρώτο .Πραγματικά δεν ήμουν ιδιαίτερα απογοητευμένος μετά ,  είδα ότι είχα δύναμη απλά έτρεξα με λάθος τακτική και κατανομή δυνάμεων . Έτσι έβαλα στόχο να κάνω κάτι καλό την επόμενη ημέρα που είχε δύο ετάπ , ένα το πρωί 70km και ένα δύσκολο το απόγευμα απόστασης 80km . Το πρωί πήγαμε σε μαζικό σπριντ στο τερματισμό χωρίς να καταφέρω να πλασαριστώ μέσα στην δεκάδα . Το απόγευμα όμως με το που έδωσε το ελεύθερο ο αλυτάρχης άρχισαν οι επιθέσεις . Ήξερα ότι όλοι θα έχουν συσσωρευμένη κούραση από το πρωί και πίστευα ότι αν αποσπαστώ ίσως κρατηθώ μπροστά μέχρι το τέλος . Ένιωθα καλά και αποσπάστηκα με άλλους δύο δυνατούς αθλητές περίπου 60km πριν τον τερματισμό , στα τελευταία είκοσι μας έπιασαν και άλλοι δύο ενώ το κυρίως γκρουπ ήταν ενάμιση λεπτό πίσω . Όπως είπα όμως η διαδρομή ήταν πολύ απαιτητική και όσο πλησιάζαμε στο τέλος τόσο πιο πολλές επιθέσεις κάναμε μεταξύ μας και τόσο πιο άδειος ένιωθα . Τελικά στο προτελευταίο σπριντ ανάβασης 8km πριν τον τερματισμό δεν μπόρεσα να ακολουθήσω δύο αθλητές που επιτέθηκαν , συνέχισα πίσω τους να πιέζω όσο πιο πολύ μπορούσα αλλά στο τελευταίο σπριντ ανάβασης 3km πριν το τέλος με έπιασε και το κυρίως γκρουπ...... Και πάλι δεν απογοητεύτηκα αφού πραγματικά ευχαριστήθηκα τον αγώνα , έδωσα ο,τι είχα τερμάτισα με κράμπες . Σαν ανταμοιβή κέρδισα την φανέλα του ''μαχητικότερου'' ποδηλάτη για να την φοράω την επόμενη ημέρα , στο τελευταίο ετάπ που βοήθησα όσο μπορούσα τον συναθλητή μου Μarc γιατί ήταν στην πέμπτη θέση της γενικής κατάταξης , μέχρι βέβαια να χάσω επαφή με τους πρώτους εμφανώς χρεωμένος από την προσπάθεια της προηγούμενης ημέρας .


 















               Το τριήμερο αυτό ήταν μια καλή προετοιμασία για τον όγδοο και
 τελευταίο αγώνα του Κυπέλλου Γαλλίας που έγινε δύο εβδομάδες μετά , με ονομασία Paris-Chalette-Vierzon απόστασης 185km και εκκίνηση λίγο πιο πέρα από την πόρτα του διαμερίσματος μου . Η αλήθεια είναι ότι τις ημέρες πριν τον αγώνα δεν ένιωθα πολύ καλά αλλά προσπάθησα να κρατήσω τα μάτια μου στον στόχο και να μην επηρεαστώ ψυχολογικά . Δεν έκανα κάποια μεγάλη προπόνηση πριν από αυτόν γιατί ήθελα να φτάσω όσο το δυνατόν πιο φρέσκος . Αλλά μάλλον αυτό ήταν το λάθος μου γιατί ενώ ένιωθα πολύ καλά στα τελευταία ογδόντα χιλιόμετρα , ξαφνικά στα τελευταία δέκα ''άδειασα'' απότομα και ένιωθα αδύναμος με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να σπριντάρω για μια θέση στους πρώτους 30 που παίρνουν βαθμούς . Δυστυχώς κανείς από την ομάδα δεν πήρε βαθμό με αποτέλεσμα η Guidon Chalettois να πέσει στην 16η θέση της τελικής κατάταξης του κυπέλλου Γαλλίας DN1. Η αλήθεια είναι ότι η συνολική εικόνα της ομάδας φέτος δεν ήταν για κάτι καλύτερο.

Το κύπελλο ήταν και ουσιαστικά ο τελευταίος σημαντικός αγώνας της χρονιάς με μόνo έναν ακόμα Elite στο πρόγραμμα που τον τρέξαμε την Κυριακή που μας πέρασε . Έτσι βρήκαμε την ευκαιρία με τον Γιάννη και πήγαμε για ένα διήμερο στο Παρίσι που παρόλο που είναι μόλις 100km δεν είχα πάει πιο πριν , είναι ωραίο να είσαι τουρίστας που και που.... :-)

Τώρα όπως είναι λογικό νιώθω πολύ κουρασμένος ψυχολογικά και κατά συνέπεια και σωματικά ακόμα και η δίωρη προπόνηση μου φαίνεται σαν τετράωρη . Εννοείται πως αγαπάω αυτό που κάνω και το κάνω με πάθος . Αλλά ήταν μια δύσκολη χρονιά με κακή-βιαστική χειμερινή προετοιμασία λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων , που επηρέασε την απόδοση μου τους πρώτους μήνες . Αντικειμενικά όμως μπορώ να πω ότι είχα μια επιτυχημένη σαιζόν , απλά όχι όσο επιτυχημένη ήλπιζα . Δεν είμαι πλεονέκτης αλλά πιστεύω ότι μπορούσε να πάει και καλύτερα , πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση.

Παρόλο που η πολυπόθητες διακοπές είναι κοντά ήδη έχω αρχίσει να σκέφτομαι την προετοιμασία μου για την επόμενη σαιζόν . Για το 2014 μου παρουσιάστηκε μια φοβερή ευκαιρία στην κατάλληλη στιγμή ,  η αλήθεια είναι ότι είχα μόνο δύο επιλογές... ή θα έβρισκα θέση σε μια από τις κορυφαίες ομάδες εδώ ή θα γυρνούσα Ελλάδα . Δεν ήθελα να παραμείνω στην Guidon Chalettois για τρίτη σαιζόν . Οι άνθρωποι της ομάδας με στήριξαν και με βοήθησαν πάρα πολύ αλλά φτάνει ένα σημείο που νιώθεις ότι για να συνεχίσεις να βελτιώνεσαι χρειάζεσαι μια μεγάλη αλλαγή . Πολλοί συναθλητές μου θα αποχωρήσουν καθώς δεν είναι ευχαριστημένοι από τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας φέτος και η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν πολλά μικροπροβλήματα από την αρχή , το κλίμα της ομάδας δεν ήταν καλό κατά την διάρκεια της χρονιάς . Στην Γαλλία ο κάθε αθλητής είναι κάτοχος του δελτίου του και στην μεταγραφική περίοδο είναι ελεύθερος (αντίθετα από την Ελλάδα) να πάει όπου θέλει και τον συμφέρει .
 Του χρόνου θα αγωνίζομαι με την UC Nantes Atlantique , το μέγεθος , η οργάνωση και το καλεντάρι της ομάδας είναι αρκετά για να με ανεβάσουν γεμάτο όρεξη στη σέλα το Νοέμβριο . Η UC Nantes είναι από τις πιο ιστορικές ομάδες στην ερασιτεχνική κατηγορία , μέσα στις πέντε καλύτερες και είμαι πολύ χαρούμενος που με ήθελαν στην ομάδα τους .

  Όπως είπα στην αρχή Τετάρτη Βράδυ θα είμαι στην Αθήνα , όπου θα κάτσω για να συμμετάσχω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πίστας όμνιουμ αυτό το Σ/Κ . Δεν θα πιέσω τον εαυτό μου για αποτέλεσμα ,θα τρέξω ''pour plaisir'' που λένε οι Γάλλοι , για ευχαρίστηση . Στην συνέχεια θα σταματήσω για τρεις εβδομάδες να ξεκουραστώ καλά για να ξεκινήσω το χτίσιμο της βάσης για την επόμενη πολύ απαιτητική σαιζόν.....
   Σας ευχαριστώ όλους όσους παρακολουθήσατε μέσω αυτού του Blog τις περιπέτειες μου και συγχωρέστε με που δεν το ενημέρωνα πιο συχνά . Τα λέμε σύντομα.
Πάω να φτιάξω βαλίτσες....γυρνάω Σπίτι μου!!!