Thursday 12 May 2016

First part of the Season 2016 (a)



Salut à tous , γεία σας



Έχει φτάσει πλέον Μάιος και νομίζω είναι η περίοδος για μια μικρή ανασκόπηση της αγωνιστικής χρονιάς , που μετράει ήδη πάνω από 3 μήνες .
Χώρισα την ανασκόπηση σε δύο μέρη ελπίζοντας να μην σας κουράσω . Παρακάτω λοιπόν είναι το Α μέρος από το πρώτο τεταρτημόριο της χρονιάς . Μιας χρονιάς που πολύ πιθανό  να είναι η τελευταία μου σε επίπεδο πρωταθλητισμού .

     Η φετινή περιπέτεια ξεκίνησε με ένα εφταήμερο προπονητικό κάμπ στους πρόποδες του μυθικού Mont Ventoux , στην περιοχή της Προβένς(Provence) εφτά ώρες νότια απο την βάση της ομάδας στην Soissons . Το δυσκολότερο απο άποψης κλίσης και διάρκειας βουνό που έχω ανέβει .

 Κύριως στόχος του κάμπ ήταν να γνωριστώ καλύτερα με τα νέα μέλη την ομάδας , έτσι ώστε να αναπτυχθεί ένα πνεύμα συνεργασίας μεταξύ μας .
Προπονητικά  προσπαθήσα να μην κάνω υπερβολές , καθώς ένιωθα ότι ποσοτικά έχω περάσει αρκετές ώρες πάνω στο ποδήλατο κατά την χειμερινή προετοιμασία . Κυρίως εστίασα  την προσοχή μου στην ποιότητα της προπόνησης με κάποια κομμάτια έντασης , έτσι ώστε να είμαι έτοιμος για τους πρώτους αγώνες την χρονιάς . Σε γενικές γραμμές ήμουν ικανοποιημένος από το επίπεδο της φόρμας μου καθώς μέσα τους 3 μήνες χειμερινής προετοιμασίας στα Χανιά , εστίασα στην γενική αντοχή μέχρι τον μήνα Δεκέμβριο και στην συνέχεια ένταξα κάποιες εξειδικευμένες προπονήσεις μέσα στον Ιανουάριο . Η μεγάλη διαφορά είναι ότι για πρώτη φορά δοκίμασα να μην κάνω βάρη κατά την διάρκεια του χειμώνα , καθώς είχα παρατηρήσει ότι έπαιρνα μυικά κιλά εύκολα που δεν μεταφράζονταν σε απόλυτη δύναμη . Ο καιρός όπως αναμένονταν ήταν κάτι παραπάνω από καλός και δεν χρειάστηκε να ανέβω στο πολυαγαπημένο (λέμε τώρα) εργόμετρο ούτε για μια προπόνηση . Βέβαια έχω την υποψία ότι το παράκανα  κάποιες φορές καθώς ήταν εύκολο να παρασυρθείς , δεδομένου της δυναμικής του γκρούπ που βγαίναμε στις προπονήσεις του Σαββατοκύριακου .


Λοιπόν , η αγωνιστική σαιζόν ξεκίνησε στα μεσα Φεβρουαρίου με δύο αγώνες στην δυτική Γαλλία , στην περιοχή Vendee δίπλα στις ανεμοδαρμένες ακτές του Aτλαντικού . Γενικά ένιωθα ότι είχα δύναμη στον πλάγιο άνεμο και ήμουν στο γκρούπ των αποσπαμένων και τις δύο μέρες , για εμένα είναι σημαντικό ψυχολογικά να ξεκινάω καλά την σαιζόν .
Αλλιώς αναρωτιέμαι αν δούλεψα καλά τον χειμώνα και νιώθω ότι είμαι στο κυνήγι της φόρμας για εβδομάδες , μπορεί και μήνες . Η επόμενοι αγώνες ήταν παρόμοια εμπειρία για εμένα , αλλά σε κάποιους με αρκετή ανηφόρα ένιωθα ότι έχω πρόβλημα .




Όπως είπα απο την άποψη δύναμης και αριθμων στο βατόμετρο ήμουν πολύ καλά , αλλά όσον αφορά τον αριθμό στην ζυγαριά είχα ακόμα δρόμο αν ήθελα να φτάσω σε νίκες . Δεν μπορείς να περιμένεις απο το σώμα σου να αποδόσει στο μέγιστο αν δεν έχεις το απαιτούμενο σωματικό βάρος .
 Γενικά τα χαρακτηριστικά μου είναι αυτά του βαρύ αθλητή ''Rouleur'' και δεν πρόκειται ποτέ να ανεβαίνω τα βουνά με τους γνήσιους ανηφορίστες αλλά πρέπει πρώτα να περνάω τις ενδιάμεσες δυσκολίες με το μπροστά γκρούπ για να έχω ευκαιρία να επιτεθώ ή να κερδίσω στο σπρίντ .
Οπότε άρχισα να προσέχω πολύ την διατροφή μου γιατί απλά είναι κρίμα να χαραμίζεται ο κόπος του χειμώνα για μερικά κιλά παραπάνω .

Ο στόχος μου βέβαια δεν ήταν και τόσο δύσκολος , καθώς ο Γαλλο-Ταιλανδός συγκάτοικος και συναθλητής μου στην ομάδα ,  τυχαίνει να είναι ο πιο αδύνατος ποδηλάτης που έχω δεί , ζυγίζοντας μόλις 55 κιλά με 1.83μ ανάστημα . Καταλαβαίνετε ότι στα ντουλάπια και το ψυγείο της κουζίνας μπαίνουν ως επί το πλείστον μόνο υγιεινά και ανεκτά για τον αθλητή προιόντα .  Αφουγκράστηκα τον τρόπο διατροφής του αλλά όχι τις ακραιότητες που εφαρμόζει αυτός για να διατηρήσει ένα τόσο χαμηλό βάρος , απλά άλλαξα λίγο την φιλοσοφία διατροφής και προπόνησης και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν .


Σίγουρα υπέφερα σε κάποιους αγώνες που ακολούθησαν καθώς πήρα εκκίνηση με χαμηλά επίπεδα ενέργειας , αλλά ήταν το τίμημα έτσι ώστε να είμαι έτοιμος όσο τον δυνατόν πιο άμεσα...

                          Μπορεί να έχεις ό,τι χρειάζεται , αλλά θα χρειαστεί ό,τι έχεις....

Η πρώτη νίκη δεν άργησε να έρθει.....

       Ταξιδέψαμε 650km νοτιοδυτικά με προορισμό τον Tour du Canton de St.Ciers ένα διήμερο γύρο κατηγορίας Elite National , μερικά χιλιόμετρα βόρεια απο την πόλη του Bordeaux .
Ένιωθα γεμάτος ενέργεια και ήμουν ευδιάθετος , η ηλιόλουστη ημέρα και ο νότιος άνεμος μου θύμιζε Ελλάδα και όλα ήταν στην θέση τους για μια καλή εμφάνιση , είχα καλό προαίσθημα και ένιωθα μια ευφορία που δεν είχα τις προηγούμενες εβδομάδες .

               
 Στο πρώτο ετάπ υπήρχαν τρία ενδιάμεσα σπρίντ με μπόνους δευτερόλεπτα που θα μπορούσαν να κρίνουν την γενική κατάταξη του γύρου . Μετά και το πρώτο ενδιάμεσο σπρίντ στο 50 km υπήρχε ένα μικρό σπάσιμο στο γκρούπ και έτσι επιτέθηκα , με σκοπό να αποσπαστώ με ένα μικρό γκρούπ .
Δυστυχώς όμως έφυγα ευθεία πάνω σε ένα συντριβάνι στην αμέσως επόμενη στροφή , ευτυχώς ήμουν πολύ τυχερός και χτύπησα μόνο στον γοφό . Σηκώθηκα αμέσως και ξανανέβηκα στο ποδήλατο επιστρέφοντας στο γκρούπ .
 Η δεξιά μανέτα είχε ξεβιδώσει απο την πτώση και έτσι αναγκάστηκα να αλλάξω ποδήλατο , σε ένα κρίσιμο σημείο του αγώνα με πολύ πλάγιο άνεμο και αρκετά λοφάκια που το γκρούπ έσπασε σε τρία μέρη , έτσι βρέθηκα στο τελευταίο καβαλώντας το ποδήλατο ρεζέρβα .

Αρκετά θα μου πείτε για να αποδεχτώ ότι σήμερα δεν είναι η μέρα μου . Αλλά ένιωθα καλά και ήμουν ακόμα αισιόδοξος , το ηθικό μου δεν είχε φθαρθεί , τελικά μετά απο 30-40 χιλιόμετρα φουλ γκάζι το γκρούπ ξαναέγινε ένα και με το που μπήκαμε στο τελικό δύσκολο σιρκουί βρήκα ευκαιρία να ξαναλλάξω ποδήλατο και να πάρω το δικό μου .
Απο εκεί και έπειτα ο μόνος στόχος ήταν η νίκη , η ζεστή ημέρα και το προφίλ της διαδρομής είχε σχηματίσει μόνο ταλαιπωρημένα πρόσωπα μέσα στο γκρούπ και ήξερα ότι πρέπει να ακολουθήσω όσες πιο πολλές επιθέσεις μπορώ , γιατί το γκρούπ δεν θα αργούσε να σπάσει και αν έφευγε ένα μικρό γκρούπ  θα τους έφερνε κάποια ομάδα πίσω .

 Έτσι και έγινε σε ένα σημείο αποσπάστηκα με άλλους 12 αθλητές περίπου 30χλμ απο τον τερματισμό , κρατήσαμε δυνατό ρυθμό μέχρι να πάρουμε μια μικρή διαφορά ασφαλείας , αλλά στην συνέχεια η συνεργασία μας δεν ήταν και η καλύτερη . Όλοι προσπαθούσαν να εξοικονομήσουν ενέργεια για το τέλος και να δουλέψουν όσο το δυνατόν λιγότερο αφού όπως είπα και πρίν είμασταν όλοι στο όριο .
 Ως αποτέλεσμα δυο ομάδες που δεν είχαν αθλητή στους αποσπασμένους δούλεψαν πίσω στο κυρίως γκρούπ και η διαφορά μας μειωνόταν επικίνδυνα , καθώς μπήκαμε στα τελευταία 10km είχαμε πλεονέκτημα αρκετά κάτω απο ένα λεπτό , ενώ εμείς συνεχίζαμε να μαρκαρόμαστε . Περίπου 2km πρίν το τέρμα σε ένα ελαφρά ανηφορικό σημείο κοιτάζω πίσω και βλέπω το γκρούπ σε απόσταση αναπνοής .
Τώρα η ποτέ σκέφτηκα .
Και επιτέθηκα μόνος μου με ό,τι είχα , ξεκόρφησα και συνέχιζα να πιέζω , λίγο κατηφόρα και περνάω το κόκκινο τρίγωνο που σηματοδοτεί το τελευταίο χιλιομέτρο μπαίνωντας στα τελευταία ελαφρά ανηφορικά 700μ . Σε κάθε πεταλιά ένιωθα τα πάντα να καίνε και τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν αλλά συνέχισα να πιέζω , όλα ή.....τίποτα . Μέχρις ότου φτάνω στα τελευταία μέτρα , κοιτάζω πίσω και βλέπω το γκρούπ κοντά αλλά όχι αρκετά κοντά για να μου στερήσει την πρώτη νίκη της χρονιάς.
Διάλεξα ''Τώρα'' και ''Ολα'' όχι ''Ποτέ'' και ''Τίποτα''....




   Την επόμενη ημέρα στο δεύτερο ετάπ προσπαθήσαμε να τρέξουμε έξυπνα με την ομάδα και να μην εκτεθούμε στον αέρα νωρίς , εκτός και αν είναι απόλυτη ανάγκη , καθώς το τελικό σιρκουί ήταν πολύ απαιτητικό και έπρεπε να είμαι όσο το δυνατόν φρέσκος .

Από την εκκίνηση όμως άρχισαν οι επιθέσεις και παρόλο που ένιωθα καλά ήξερα ότι θα έχουμε δύσκολο έργο να ελέγξουμε τον αγώνα καθώς όλοι με μάρκαραν και δεν συνεργάζονταν μαζί μου . Περίπου 50km πριν το τέρμα o Gwen αποσπάστηκε με άλλους 8 αθλητές και η κατάσταση έμοιαζε ιδανική για εμάς καθώς ήταν ο καλύτερα πλασαρισμένος στην γενική και επιπλέον δεν έπρεπε να δουλέψει καθώς είχε εμένα ως ''φανελά'' στο πίσω γκρούπ .
Δυστυχώς όμως στο τελικό σιρκουί ο Gwen λύγισε απο τις επιθέσεις και τερμάτισε 5ος στο εταπ και έπεσε 3ος στην γενική .
Εγώ παρόλο που είχα την αμέριστη συμπαράσταση του συναθλητή μου Camille Thominet στο τελικό σιρκουί , δεν κατάφερα να αποσπαστώ και να επιστρέψω στους αποσπασμένους όπως θα ήταν το ιδανικό σενάριο , έτσι τερμάτισα στο γκρουπάκι που ακολούθησε και έπεσα 10ος στην γενική . Εννοείται πως θα προτιμούσα ένα καλύτερο αποτέλεσμα στην γενική κατάταξη , αλλά λίγη σημασία έχει αφού είχα πάρει την νίκη σε ετάπ που ήθελα και τα παίξαμε όλα με τον Gwen για την γενική αλλά χάσαμε .



Παρά το δεδομένο της φόρμας μου , το επόμενο Σ/Κ δεν πήρα μέρος στο 2ήμερο κύπελλο Γαλλίας , καθώς οι Director Sportif αποφάσισαν να μην με βάλουν σε μια απο τις δύο θέσεις που ήταν διαθέσιμες , παρότι υπήρχε ένα ετάπ Ατ.Χρονόμετρο που ήταν σίγουρο ότι θα πάρω βαθμούς . Ακόμα πίστευα ότι ημουν σε θέση να κερδίσω και κάποιο ετάπ , σίγουρα αυτό το κύπελλο ήταν ο μεγαλύτερος στόχος του Απριλίου και το ότι έτσι ξαφνικά να βρέθηκα εκτός αγώνα ενώ είχα την φόρμα με γέμισε ερωτηματικά .
Ως αποτέλεσμα μου ήταν δύσκολο να βρώ κίνητρο να ανεβώ στο ποδήλατο για δυο - τρείς ημέρες και έτρεξα έναν μικρό αγώνα στο Βέλγιο με πεσμένη ψυχολογία που εγκατέλειψα λόγο μηχανικού προβλήματος . Απο τα ψηλά στα χαμηλά .

 Παρόλο αυτά όμως την αμέσως επόμενη ημέρα επέστρεψα στις σοβαρές προπονήσεις με μια εξάωρη προπόνηση για να βάλω ξανα το σώμα και το μυαλό στην θέση του , στοχεύοντας δύο αγώνες κατηγορίας Elite National το Σαββατοκύριακο που ερχόταν .

Είναι απαραίτητο να θυμίζεις στον εαυτό σου γιατί κάνεις ό,τι κάνεις , γιατί η ρουτίνα πολλές φορές σε αδρανοποιεί . Δεν είναι λίγες οι φορές που λέω στον εαυτό μου ''έχεις δουλέψει , είσαι έτοιμος και είσαι εδώ για να κερδίσεις αγώνες ''.
 Είναι σημαντικό πάνω απ'όλα να το απολαμβάνεις και να το κάνεις γιατί το θέλεις , γιατί βγαίνει απο μέσα σου . Ούτως η άλλος τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση απο το να βλέπεις τους κόπους σου να ανταμείβονται .

Η συνέχεια σε λίγες μέρες..... à très bientôt !