Καλοκαίρι.....σίγουρα η πιο δύσκολη εποχή του χρόνου για να είσαι ποδηλάτης , πόσο μάλλον Έλληνας ποδηλάτης στην βορειοδυτική Γαλλία.
Όταν όλοι τραγουδάνε Calvin Harris - Summer πίνωντας μπύρες σε κάποιο beach bar απολαμβάνοντας τον ήλιο και τι θάλασσα , εσύ πρέπει να βγείς για μια 3ωρη προπόνηση ντυμένος με μακριά γιατί οι 20 βαθμοί με συνεφιά και αέρα , δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση το καλοκαίρι που μεγάλωσες .
Όμως όπως είπα στο προηγούμενο μπλόγκ , είχα και έχω πολύ όρεξη για αγώνες μέχρι το τέλος της σαιζόν.Είμαι στην Γαλλία για το ποδήλατο και για να θρέψω το πάθος μου για την αγωνιστική ποδηλασία . Όμολογώ ότι μια σπίθα ζήλιας με έκαιγε κάθε φορά που άνοιγα το Facebook και ήταν γεμάτο απο φωτογραφίες με μαυρισμένους φίλους ξάπλα σε κάποια παραλία τρώγoντας παγωτό.
Αυτό όμως είναι που μπορεί να σε ρίξει ή να σε ανεβάσει , εξαρτάται απο το πώς θα το χειριστείς και πως θα το αφήσεις να επιρεάσει την ψυχολογία σου . Μπορείς να ξυπνάς κάθε πρωί και να ρωτάς τον εαυτό σου τι κάνεις 3000km μακριά απο την Ελλάδα στο ζενίθ του καλοκαιριού.....αλλά εγώ το χρησιμοποίησα ως κίνητρο υπενθυμιζοντας στον εαυτό μου ότι χάνω στιγμές που δεν γυρνάνε πίσω , οπότε πρέπει να κερδίσω άλλες. Κάτι θυσιάζεις οπότε καλό είναι να πάρεις κάτι σε αντάλαγμα ....και αφού έχω την τύχη να είμαι εδώ , ας το κάνω να μετρήσει.Αυτά σκεφτόμουν.
Μετα και την προηγούμενη ενημέρωση του μπλογκ έχω τρέξει 17 αγωνιστηκες ημέρες μέσα σε δύο μήνες και μπορώ να πω ότι ένιωθα καλά , έχωντας καλή απόδοση σε όλες.
Πιο αναλυτικά ο πρώτος σημαντικος αγώνας γαι εμένα και την ομάδα μου UC Nantes Atlantique ήταν ο 4ήμερος γύρος Tour des Deux Serves (11-14 Ιουλίου), όπου εκεί καταφέραμε να κερδίσουμε την γενική του γύρου την τελευταία ημέρα , στο τελευταίο ετάπ , με τον Mathieu Malbert , ήμουν αποσπασμένος μαζί του σε ένα γκρούπ των 10 με τρείς ομάδες να μας κυνηγάνε απο πίσω , όμως πραγματικά ήμουν σε απίστευτη ημέρα , δουλέψαμε μέχρι τέλους και έτσι καταφέραμε να τρεματίσουμε 35'' μπροστά απο το γκρούπ του μεχρι τότε προτοπώρου και να του πάρουμε την φανέλα καθως ο Mathieu ήταν 2ος στην γενική 18'' πίσω του πριν το τελευταίο ετάπ . Έτσι ο Mathieu στεφθηκε νικητής με τον επίσης συναθλητή μου Thibault να μένει 4ος και εμένα να ανεβέβω 10ος στην γενική. Μια πολύ δυνατή εμφάνιση απο την ομάδα .
εδώ μπορείτε να δείτε το βίντεο απο το τελευταίο ετάπ του γύρου :Tour des Deux Serves dernier etape
Την επόμενη εβδομάδα σειρά είχε το 7ο κύπελλο Γαλλίας με ονομασία Trophée des Champions σε μιά διαδρομή που ταίριαζε στα χαρακτηριστικά μου , αλλά παρόλο που ήμουν αρκετά ενεργητικός στο δευτερο μισό του αγώνα , έξι αθλητες αποσπαστηκαν και εμειναν μπροστά μεχρι το τέλος με το κυρίως γκρουπ να πηγαίνει σε μαζικό σπρίντ με τον έταιρο Έλληνα Χάρη Καστραντά να τερματίζει 10ος και εγώ 26ος .
Στο Σαββατοκύριακο που ακολούθησε οι ανηφορίστες τις ομάδας έτρεξαν στο Tour de Alsace UCI 2.2 στα βουνά της ανατολικής Γαλλίας και έτσι είχα ένα κενό απο τις αγωνιστικές υποχρεώσεις που το αξιοποίησα στο μέγιστο , καθώς πήγα στο Παρίσι για να παρακολουθήσω απο κοντά το τελευταίο ετάπ του Γυρου Γαλλίας , απλά φοβερή εμπειρία .
Το τριήμερο 2-3-4 Αυγούστου αγωνίστηκα στο Challenge Mayennais με την πρώτη ημέρα να τερματίζω 6ος την δεύτερη 20ος και την τελευταία 9ος παρόλο που ήμουν αποσπασμένος με ένα γκρούπ των 12 και έκανα επίθεση στα τελευταία 1500μ με έπιασαν μόλις 100μ πριν την γραμμή ! Τελικά κατατάχθηκα 5ος στην γενική βαθμολογία της διοργάνωσης....
Το πρώτο το Σαββατο 9 Αυγούστου απόστασης 95km (45 x 2.1km) που τερμάτισα 4ος παρόλο που έτρεξα όλο τον αγώνα με ένα πάτημα καθώς ξέχασα την μπαταριά της Di2 σπίτι . Διάλεξα να τρέξω με 53-14 αλλά απότι φάνηκε ένα πάτημα ελαφρύτερο θα ήταν καλύτερο καθώς φυσούσε κόντρα στην μια μεγάλη ευθεία και επίσης τα τελευταία 300μ κάθε στροφής ήταν ανηφορικά .
Το δεύτερο ήταν νυχτερινό , την Δευτέρα 11 Αυγούστου στην πόλη Blain απόστασης 102km (85 x 1.2km) που τερμάτισα 2ος καθώς έπιασα μόνος μου τους δύο αποσπασμένους στην τελευταία στροφή και δεν μου είχε μείνει δύναμη για ένα καλό σπρίντ.
Συνέχεια είχε ένας μικρός αγώνας αντοχής απόστασης 115km την Παρασκευή 15 Αυγούστου , λόγο της ημέρας ήθελα πολύ να κερδίσω αλλά τελικά τερμάτισα 3ος καθώς τα τελευταία χιλιόμετρα αποσπάστηκα μόνος μου απο ένα μικρό γκρούπ αλλά δεν πρόλαβα τους δύο πρώτους που είχαν αποσπαστεί νωρίτερα .
Την επόμενη ημέρα Σάββατο 16 Αυγούστου βρέθηκα στην εκκίνηση ενός ακόμα κριτέριουμ και πάλι όμως τερμάτισα 2ος χάνοντας στο σπρίντ στην κυριολεξία για 1 εκατοστό απο τον ίδιο αθλητή που είχε κερδίσει στην Blain την Δευτέρα .
Καλή η Αυγουστιάτικη καμπάνια μέχρι τώρα , χωρίς νίκη δυστυχώς αλλά με 3 συνεχόμενα βάθρα.
Ωραία τα κριτέριουμ , μαζεύουν πολούς θεατές σε βοηθάνε να κρατήσεις φυσική κατάσταση , σου δείνουν ταχύτητα και τεχνική . Έχουν πολλά χρηματικά πρίμ .
Αλλά είμαι εδώ για τους μεγάλους αγώνες Elite , αυτοί έχουν το μεγαλύτερο πρεστίζ , το μεγαλύτερο συναγωνισμό και σου δίνουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση....
Την Δευτέρα 18 Αυγούστου λοιπόν ήταν η σειρά για έναν απο τους πιο γνωστούς αγώνες ερασιτεχνών στην Βρετάννη με ονομασία ''Circuit des 2 Provinces-Le Pertre'' απόστασης 160km με 200 αθλητες στην εκκίνηση και 6-7 χιλιάδες κόσμο στο δρόμο. Η διαδρομή περιελάμβανε 8 στροφές των 20km χωρίς μεγάλες υψομετρικές δυσκολίες αλλά ήταν συνέχεια κυματοειδής δεν σε άφηνε να ξεκουραστείς πουθενά και στο τέλος όλοι ήταν φθαρμένοι.Απο την αρχή του αγώνα ένα γκρουπ των 20 αποσπάστηκε με την ομάδα μου UC Nantes Atlantique να έχει 3 αθλητές μέσα. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω οικονομία μέσα στο κυρίως γκρούπ και να προστατεύσω τον εαυτό μου απο τον αέρα , καθώς οι άλλες ομάδες προσπαθούσαν να φέρουν πίσω τους αποσπασμένους . Η διαφορά ήταν συνέχεια μεταξύ 30''-1'. Μετά απο πολύ ''κυνήγι'' για 100km , οι ομάδες είχαν διαλύσει και σταμάτησαν την δουλειά μπροστά στο κυρίως γκρούπ . Τότε ήταν που άρχισαν οι κόντρα επιθέσεις ξανά , εγώ ήμουν καλά πλασαρισμένος και έτοιμος , έτσι αποσπάστηκα με ένα γκρούπ των 12....Εννοείται βέβαια δεν δούλεψα καθώς είχα τρείς μπροστά , αλλά και το γκρούπ μπροστά είχε αρχίσει να γίνεται κομμάτια , έτσι τους πιάσαμε σχετικά γρήγορα . Με το που γίναμε ένα μπροστά οι επιθέσεις δεν σταμάτησαν στιγμή καθώς όλοι είμασταν στο όριο νομίζω .
Bίντεο απο τον τερματισμό:Arrivee Le Pertre
Αλλά έτσι είναι πάντα οι αγώνες , μπορέι να περιμένεις το σπριντ , να μην κερδισεις και να μετανιώνεις που δεν επιτέθηκες νωρίτερα ή να επιτίθεσαι να μην τα καταφέρνεις και να μετανιώνεις που δεν περίμενες το σπριντ.
Αλλά η επίθεση, είναι στο στύλ μου , μου είναι δύσκολο να περιμένω.Όταν βλέπεις την ευκαρία , πρέπει να την παίρνεις !
Τα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα όπως μεταδόθηκαν ζωντανά απο το Directvelo.com
Στην συνέχεια αγωνίστηκα στον 2ήμερο γύρο Agglo Tour(23-24/8) , με το πρώτο ετάπ το Σαββατο απόστασης 160km , με την Κυριακή πρωί ένα ατομικό χρονόμετρο 9km και το απόγευμα άλλα 95km σε ένα πολύ απαιτιτικό σιρκουί των 6km x 15 φορές (2km ευθεία -2km κατηφόρα και 2km ανηφόρα με τερματισμό στην κορυφή).
Την πρώτη ημέρα η διαδρομή ήταν στα μέτρα μου και στα τελευταία 40km αποσπάστηκα με ένα γκρουπ των 15 . Το τελικό σιρκουί , ήταν ευθειακό μέσα στην πόλη και μπήκαμε στο τελευταίο χιλιόμετρο όλοι μαζί για το σπρίντ. Δεν επιτέθηκα αυτή την φορά , λέω θα περιμένω το σπρίντ . Είμουν καλά πλασαρισμένος , πίσω απο αυτόν που τελικά κέρδισε αλλά 500μ πριν την γραμμή έπαθα λάστιχο στον μπροστινό τροχό , απίστευτο έ ? Ούτε εγώ δεν το πίστευα . Δεν γίνονται αυτά....
Εδώ το βίντεο απο το πρώτο ετάπ : Agglo Tour 2014, 1ere Etape
Οι πρώτοι 15 πήραμε τον ίδιο χρόνο τερματισμού οπότε το επόμενο πρωί στο ατομ.χρονόμετρο παρόλο που είχα μέτρια επίδοση , έκανα τον 13ο καλύτερο χρόνο και ανέβηκα 2ος στην γενική κατάταξη .
Όπως είπα το τελευταίο ετάπ . ήταν πολύ δύσκολο , αγώνας επιβίωσης στην κυριολεξία , η επιθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη και η ομάδα του πρωτοπόρου διάλυσε στα πρώτα 30km εγώ ήμουν συνέχεια πίσω του . Μικρά γκρουπάκια έφευγαν αλλά κανεις δεν υπήρχε για να τους κυνηγήσει . Τελικά πέσαμε 6ος και 7ος αντίστοιχα στην γενική κατάταξη και παρόλο που προσπάθησα να του επιτεθώ στην τελευταία στροφή δεν τα κατάφερα να αποσπαστώ και η αλήθεια είναι ότι ήμουν ευχαριστημένος που τερμάτισα στο ''κυρίως'' γκρουπ αφού δεν ένιωθα και σούπερ. Απο τους 103 αθλητες που ξεκινησαν το τελευταίο ετάπ , 48 τερμάτισαν .
Το Σάββατο που ακολούθησε ήταν η μέρα για έναν απο τους πιο ιστορικούς αγώνες Elite , έναν αγώνα που κάθε Γάλλος στην Βρετάννη θελει να τον κερδίσει , μιλάω για το Grand Prix de Plouay amateurs που γίνεται σχεδόν στο ίδιο σιρκουί με αυτό των επαγγελματιών που τρέχουν την επόμενη ημέρα .
Ο αγώνας ήταν 140km σε ένα σιρκουι των 14km x 10 φορές με την πιο δύσκολη ανηφόρα να είναι 4km πριν τον τερματισμό και τα τελευταία 2km να είναι κατηφορικά. Όπως ήταν λογικό με 180 αθλητές στην εκκίνηση και 10 χιλίαδες θεατές ο ρυθμός ήταν πολύ γρήγορος απο την αρχή , για παράδειγμα βγάλαμε 43km/h μεση ταχύτητα και οι επαγγελματίες είχαν 40km/h με 100km αγώνα παραπάνω αλλά με περισσότερα χιλιομετρα ευθείας ανάμεσα στις δύο δυσκολες ανηφόρες . Η κύρια διαφορά των Amateurs με τους Pro είναι ότι οι Αmateurs ξεκινάνε των αγώνα τέρμα , φούλ γκάζι απο την αρχή , επιθέσεις απο την εκκίνηση , συνεχές αλλαγές στην εξέλιξη του αγώνα και στο τέλος είναι μπροστά όποιος είναι πιο δυνατός καθώς όποιος δεν ειναι σε καλή ημέρα έχει μείνει πίσω.Ομολογουμένως οι αγώνας των ερασιτεχνών είναι πολύ πιο θεαματικός για το κοινό απο αυτον των επαγγελματιών που αφήνουν ένα μικρό γκρουπάκι να φυγει στην αρχή το πιάνουν στην τελευταία στροφή και μετά όλα παίζονται στην τελευταία ανηφόρα.
Στα του αγώνα τώρα , μετα απο πολλές επιθέσεις ένα γκρούπ των 17 αποσπάστηκε λίγο πριν τα μέσα του αγώνα χωρίς κανέναν απο την UC Nantes μέσα σε αυτούς , η διαφορά κυμένονταν μεταξυ 25''-45'' μεχρι το τέλος αλλά δεν ειχαμε την δυναμική να τους φέρουμε πίσω καθώς μερικοί συναθλητές μου δεν είναι σε καλή κατάσταση προς το παρόν.Τα τελευταία 30km ήμουν αρκετά δραστήριος και προσπάθησα να αποσπαστώ με κάποιο γκρουπάκι και να πιάσουμε τους μπροστά , δυστυχώς δεν τα κατάφερα και περίμενα το σπρίντ όπου τερμάτισα τέταρτος απο το κυρίως γκρουπ 21ος στον αγώνα δηλαδή.
Το βίντεο του αγώνα: Grand Prix de Plouay Amateurs
.jpg)
Αυτά ήταν τα αγωνιστικά νέα του καλοκαιριού . Μέσα στον Σεπτέμβριο έχω 8-9 αγώνες Elite , σίγουρα θα προσπαθήσω να κερδίσω έναν απο αυτούς .Ελπίζω να μην έχω ατυχίες . Αργότερα τον Οκτώβριο ο τελευταίος αγώνας της σαιζόν , πριν γυρίσω Ελλάδα θα είναι μάλλον το Chrono des Nations κατηγορίας UCI 1.1 ενα χρονομετρο 52km κοντά στην Nantes που τρέχουν αρκετοί εθνικοί πρωταθλητές και επαγγελματίες.
Έχω περιέργια να δώ πόσα λεπτά θα μου ρίξει ο Τονυ Μάρτιν χαχαχα
Όσο για εσάς που κάνατε προπόνηση μέσα στον Άυγουστο , μην ανησυχείτε , να ξέρετε ότι το καλοκαίρι δείνει πάντα την ευκαιρία να ανοίξετε ή να κλείσετε την ψαλίδα διαφοράς δύναμης απο όλους όσους το παράκαναν στις διακοπές .Το τί έκανε ο καθένας μέσα στον Άυγουστο θα φανεί στους αγώνες τον Σεπτέμβριο.
Σήμερα κλείνω 2 μήνες μακριά απο την Ελλάδα και όπως κάθε φορά τα τελευταία 2.5 χρόνια γνωρίζω οτι κάπου εδώ με πιάνει η νοσταλγία και παγματικά μου λείπει το σπίτι μου αφού κάθε φορά που βλέπω αεροπλάνο στον ουρανό , φαντάζομαι ότι είναι το αεροπλάνο που με γυρνάει πίσω.....
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μέγεθος της δημοσίευσης.
A bientot
Pol
.jpg)
.jpg)
