Catastrophic (καταστροφικό) αυτή είναι η λέξη που περιγράφει πλήρως το 4o Coupe De France DN1 για εμένα και για την ομάδα μου Guidon Chalettois , το πώς και το γιατί περιγράφεται παρακάτω αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή . Ξεκινήσαμε την Δευτέρα 30 Απριλίου για την λίμνη Vassiviere στην ομώνυμη περιοχή , η διαδρομή για το ατομικό χρονόμετρο της επόμενης ημέρας ήταν περιμετρικά της λίμνης 27.4 πολύ όμορφα χιλιόμετρα (κατά την διάρκεια του αγώνα δεν μου φάνηκαν και τόσο όμορφα :-) ) . Mε το που φτάσαμε είχαμε γεύμα και αμέσως μετά πήραμε τα ποδήλατα για την αναγνωριστική προπόνηση της ημέρας . Κάποιοι είχαν τρέξει και πέρυσι στην ίδια διαδρομή και έκαναν ένα γύρο , εγώ προτίμησα να κάνω δύο , τον πρώτο σε χαλαρό ρυθμό και τον δεύτερο λίγο πιο έντονο γιατί η διαδρομή ήταν πολύ τεχνική , συνεχώς κυματοειδής με μερικά δύσκολα λοφάκια και έπρεπε να δω αν ανέβαιναν με μεγάλο δίσκο ή με μικρό και σε ποια Watt . Γενικά δεν ένοιωθα άσχημα , ίσως λίγο μουδιασμένος αφού είχα ξυπνήσει στις 6.30 το πρωί και ήμουν 5 ώρες στο αμάξι μέχρι να φτάσουμε . Το βράδυ μετά το δείπνο ο Stephane(director sportif) μας ανέλυσε τους χρόνους που είχαν γίνει πέρυσι στην ίδια διαδρομή και την μέση ταχύτητα που χρειαζόταν για να είσαι στους πρώτους 30 που βαθμολογούνται . Όλοι πίστευαν σε εμένα , ότι μπορούσα να κάνω μια καλή εμφάνιση και να δώσω πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα , αυτό με γέμιζε με περισσότερη ευθύνη και λίγο άγχος αλλά δεν είχα πρόβλημα με αυτό ....σχεδίασα το πλάνο του αγώνα στο μυαλό μου και έπεσα για ύπνο , στόχος για εμένα ήταν η 20αδα . Το πρωί ξύπνησα στις εννέα , ο καιρός ήταν ηλιόλουστος με ελάχιστο αέρα ..... η εκκίνηση μου ήταν στις 13.31 . Στο ζέσταμα ένιωθα καλά , και αυτό με γέμισε αυτοπεποίθηση . Δέκα λεπτά πριν την εκκίνηση μου κατεβαίνω από το εργόμετρο , βάζω τα καλύμματα στα παπούτσια , φοράω το κράνος και τα γάντια όσο ο Jakie βάζει την κλειστή ρόδα στο ποδήλατο . Το παίρνω και πηγαίνω στην ράμπα εκκίνησης ......Cinq....Quatre..Trois...Deux...Un....και έφυγα....αμέσως συγκεντρώνομαι στο Βατόμετρο μου καθώς ήταν πολύ σημαντικό να κρατήσω ένα σταθερό ρυθμό σε όλο των αγώνα και να μην το παρακάνω σε κάποιο σημείο γιατί θα υπέφερα στα τελευταία χιλιόμετρα . Πραγματικά όλα πήγαιναν καλύτερα από ότι είχα σχεδιάσει , ο ρυθμός μου ήταν πιο δυνατός και ένιωθα άνετα ......συνέχιζα να πιέζω και πίστευα ότι ήταν η μέρα μου..... ξαφνικά 8km πριν το τέλος με πιάνει και με προσπερνάει ο αθλητής που ξεκινούσε 1'30'' πίσω μου....ΣΟΚ.... πιέζω πιο πολύ και προσπαθώ να κρατήσω τον ρυθμό του , κοιτάω το βατόμετρο μου σε ένα ανηφοράκι 450watt και μου έφευγε....σε ενα κομμάτι ευθείας 410watt και μου ΕΦΕΥΓΕ .....εκεί κατάλαβα ότι.... ή κάτι δεν πάει καλά με το ποδήλατο ή αυτός θα ήταν ο νικητής του αγώνα . Τελικά δυστυχώς ίσχυε το πρώτο , τερματίζω , κοιτάω το χρονόμετρο...ο χρόνος μου ήταν απογοητευτικός , φτάνω στο αυτοκίνητο της ομάδας κατεβαίνω από το ποδήλατο ακουμπάω το πίσω τροχό να δω αν είχε χάσει πίεση αέρα το λάστιχο....όχι ήταν κανονικό...παίρνω το κοντέρ από το βατόμετρο και πέφτω στο γρασίδι εξουθενομένος . Κοιτάω το μέσο όρο των Watt και ήταν καλύτερος από αυτό που ήλπιζα ! ''Τι πήγε στραβά ?!?! '' Σκέφτομαι....την απάντηση στο ερώτημα μου την έδωσε ένας από τους συναθλητές μου .... έρχεται από πάνω μου με κοιτάει και μου λέει ότι η πίσω ρόδα είχε στραβώσει και έβρισκε στο σκελετό και στο τακάκι , σηκώνομαι κοιτάζω το ψαλίδι του ποδηλάτου και είχε μείνει μία αρκετά μεγάλη ποσότητα ελαστικού επάνω .
Το Ψαλίδι του ποδηλάτου, με κόκκινο είναι το λάστιχο από την ρόδα προπόνησης την προηγούμενη ημέρα και το μαύρο...το λάστιχο από την ρόδα του αγώνα .
Τραγικό. Ταχύμετρο δεν έχετε/κοιτάζετε;
ReplyDelete